லெக்கின்ஸ்ம் சங்கவியும்...

எப்பவும் போல தங்கமணியை அழைக்க மாலை வேளையில், மாலை என்பதை விட பாதி சூரியன் மறைந்தும் மறையாமலும், இருட்டியும் இருட்டாமலும் இருக்கும் ஓர் அற்புதமான தருணம் அந்த தருணத்தில் அவினாசி ரோட்டில் லஷ்மி மில்ஸ் சந்திப்பில் சில நிமிடங்கள் நின்றாலே இன்னும் சில நிமிடம் இங்கே கிடைக்காதா? என்பது போல ஏக்கப்பெருமூச்சு விடும் அளவிற்கு கண்ணிற்கும் மனதிற்கும் குளிர்ச்சியான இடம் லஷ்மி மில்ஸ் ஜங்சன் என்றும் சொல்லலாம்..

இப்படி ஓர் இடம் இருப்பதால் தான் தினமும் தங்கமணியை மாலை வேளையில் அழைக்க தவறாமல் ஆஜர் ஆகிறேன் என்று நீங்கள் நினைத்தால் அதற்கு கம்பெனி பொறுப்பில்லை...

அந்த அற்புதான தருணத்தில் தான் ரொம்ப செவப்பு என்றும் சொல்ல முடியாது, ஆனால் மாநிறமும் இல்லாமல் ஒரு பாவை என்னை கடக்க முயன்றார். கொஞ்சம் கூர் முகம், கோனக்காய் போன்ற வளைந்த மூக்கும், பிறை போல இருந்த உதட்டின் மேல் நட்சத்திரம் போல மச்சம். ப்யூட்டி பார்லர் போகாத புருவமும் அமைந்த அந்த பாவை அழகு என்று சொல்லமுடிய வில்லை ! இல்லை என்றும் மறுக்க இயலவில்லை!! பட் பிடிச்சிருந்தது 11

ஒரு நிமிடம் அவள் கடக்கையில் இம்புட்டு தாங்க பார்க்க முடிந்தது. கடந்தது சென்றவளை மீண்டும் திரும்பிப்பார்த்தேன் அவள் அணிந்திருந்த அந்த ப்ளு கலர் டாப்ஸ் அந்த கொஞ்சூண்டு அழகிற்கு இன்னும் அழகை சேர்த்தது. அநேகமாக 3/4 என்று நினைக்கிறேன். டாப்ஸ்க்கு கீழே உடை அணிந்திருந்தாளோ என்ற அளவிற்கு சந்தேகப்படும்படியான ஸ்க்கின் கலர் லெக்கின்ஸ் அமைந்திருந்தது. அந்த அந்தி மாலை நேரத்தில் அந்த இடத்தில் அவளை கடந்தவர்களுக்கு நிச்சயம் அந்த லெக்கின்ஸ் கலவரப்படுத்தி இருக்காது. அம்புட்டு நேர்த்தியான உடை அணிந்திருந்தது வெகுமாக கவர்த்திழுத்தது என்னை...

இவ்வளவு அமைதியாக ஆர்ப்பாட்டம் இல்லாமல் பராக்கு பார்த்து கொண்டு இருந்த என்னை ஒரு கை தோளை தட்டியது, திரும்பி பார்த்தேன் தங்கமணி... ஙே ஙே என்று ஒரு சிரிப்பை உதறிவிட்டு கம்முன்னு வண்டியை உதைத்து ஸ்டார்ட் செய்து வீடு வந்து திரும்பும் போது மீண்டும் பார்த்தேன் அந்த ப்ளு கலர் டாப்சை. அப்படியே மனசு கோவைக்குற்றாலத்தில் கவுந்தடிச்சு விழுவது போல உணர்ந்தது...